۱۴ تیر ۱۴۰۲

هزار تکه‌ی پراکنده میشوم

 هر کار میکنم تا اون شب آخر که کنارت خوابیدم از ذهنم دور شه.
تا از انفجار گریه دور باشم.
قلبم و روحم توان این فاصله رو نداره.
دارم از هم می‌پاشم.



 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر